Son durak... Şiiri - Ömer Faruk Karadeniz

Ne sende doğdum,
Ne de sokaklarında büyüdüm İzmir.
Mavi gözlü kıza,
Sende bu kadar yakın oldum.
Sende gördüm
Bu kadar kumruyu bir arada....
Sende,
Dört mevsimi bir güne sığdırdım.
Üzüldüğüm de oldu,
Mutluluğumda...

Çok şehrini gezdim Türkiye’ min
Ekmeğini yedim suyunu içtim.
Yollarını eskittim.
Eh,
Bende eskimeye başladım artık.
Yüzümde çizgiler saçlarımda ak.
Galiba,
Hazanı burada karşılayacak ömrüm.
Galiba,
Burası son durak.

01.37 06 MAY 2000