Son Durak. Şiiri - Nilgün Akçay

Köhnemiş hayat kütüphanemin
Tozlu raflarına mahkum cefakâr dostlarım…

D/ipsiz kuyu anılarım,
Günden güne solan umutlarım,
Yarım kalan yoksul hayallerim
Puslu gecelerimi renklendiren öksüz dizelerim,
Beklemeyin beni.

Varlıktan yokluğa uzanan yolda
Yokluğun son durağındayım.

Yoruldum …

Akan zamana inat nefessiz yaşamaktan
Hayata bomboş ellerle sımsıkı sarılmaktan
Sahte gülümsemelerin ardına saklamaktan.

Yarının , dünün ve bugünün aynısı olduğunu bile bile
Her yeni güne umarsızca merhaba demekten
Bıktım artık...

……………………………….Yokluğun son durağındayım.

............................................................ENA