& Son Durak & Şiiri - Nuran Kara

Avuçlarımın arasından
Kayıp gidiyor hayat
Engel olamıyorum
Çok vaktim yok biliyorum
Sanki hiç gitmeyecekmişim gibi
Sevdim Seni…
Hiçbir şeyi takmadım kafama
Düştükten sonra bile ayağa kalkıp
Sağlam basmayı öğrendim
Ağladım belli etmedim
Sevdim inkâr etmedim
Omuzlarıma binen yükler
Beklimi büktü bir of demedim
Dönüp bakınca geçmişime
Az ama öz yaşadım
Pişman olmadım
Ama…
Mutlu da olmadım

Sonra…
Güneş bir başka doğdu
Kaz dağının ardından
Sen göründün o anda
Uzaklardan
Hayatıma gelişin
Kalbime girişin ani oldu
Eksik dediğim mutluluk testim
Sayende doldukça doldu
İnan bana kalbim
İlk defa mutlu oldu

Şimdi mecburen
Ceketimi alıp gidiyorum ya
Yanıma senin sevgini aldım
Birde yalnızlığımın koluna girdim
Onu götürüyorum

Üzülme! ...
Avuçlarımı sana bıraktım
Birde çok sevdiğin gamzeli gülüşlerimi
Sıcak öpücüklerim,
Çekmecenin üst rafında tertemiz duruyor
İhtiyacın olursa, oradalar haberin olsun

Ben mi? nerdeyim
Ben seni;
Bir daha asla kaybetmeyeceğim
Durakta bekliyorum
Geç kalma olur mu?
Seni Çok Seviyorum