Son Durak Şiiri - Malatyalı Hasan Özcan

SON DURAK
Bir bakarsın havada
Bir bakarsın suda
Ya toprağa düştüğünü gördüğünde
Yavaş yavaş ısınır toprak
Canlılar da hayat başlar

Bir bakmışsın
Duraklar yine dolmaya başlar…
Duraktayım bekliyorum,sevdiğimi
Çiceklerim soldu.bahar yağmuru çiseliyor.
İçimde korku,gelmiyecek sevdiğim
Bir gürültü,bir tufan
Sicim gibi indiriyor……..yağmur.
Soğuk kaplıyor içimi
Titreme geliyor.yok sevdiğim
Bana bakan kuşlar bile yok artık..
Uzaktan bir müzik sesi
Yağmur ciseliyor yağmur
Duraktayım.sırıl sıklamım aşıklar gibi..
Önce yağmur sonra müzik
Gözden kayıp oldu….duyulmadı.
Kuşlar gözüktü.karıncalarda bir telaş bir telaş
Hemde nasıl koşturuyorlar
Ya arılara ne demeli?
Ya çicekler………
Birden bire güneş ısıtmaya başladı.
Aydınlık karanlığa bırakıyor yerini
Ben hala duraktayım.
Hazan geldi düştü yapraklar
Önce karıncalar,arılar kayıp oldu
Daha sonra sırası gelen gitti.
Göçmen kuşlar geçti üstümden
Duraktayım gelmedi sevdiceğim
Ve o karanlık geldi.
Hiç sevmedim zaten
Koca bir tren yanaştı
Heybetli bir ses çınladı. avaz avaz
Tevelütler okundu.korktum
Ne korku hemde korkunun
Korkusu aldı beni
Benim de adım okundu
Benide aldı o kara tren
Bağırdım sadece arkamdakilere
Elveda Anadolu Elveda dünyam
Beklemem bir daha gelsemde.O DURAKTA……………

Hasan Özcan