Son Durak Şiiri - Serpil Demirtaş

Bu gece yürüyorum yine zifiri karanlıkta sessizce
Nereye gittiğimi bilmeden koyuldum yola
Gideceğim yeri bilmediğim için ulaşabilecek bir mekan bulamıyorum
Son durak neresi bilmiyorum
Ne elini tutabilecek bir yar ne göğsüne yaslanabilecek bir dost var yanımda
Yalnızım...
Sen gittin gideli gözü yaşlı boynu bükük kaldım annem
Sadece bir kağıt kalem alarak seni durmaksızın yazdım
Amacım seni sensiz benle yaşatmaktı ama
Bunlar bile yetmedi sol yanımın sancısını dindirmeye
Sora ağlayarak haykırarak sana olan özlemimi dile getirmek istedim Getiremedim...
Kelimeler tıkandı düğüm düğüm oldu boğazımda
Sustum...
Seni sokak sokak köşe bucak aradım ama bulamadım
Sadece nefesini yarım da olsa kokunu aradım ama
Bundan bile mahrum kaldım be annem
Meğer ben bu yola seni aramaya koyulduğum anda
Sen çoktan varmışsın o adı bulunmaz olan son durağa
Şimdi,işte şimdi nereye gideceğimi çok iyi biliyorum
Sana kavuşmak için sadece son durağı isteyeceğim
Bekle anneciğim bir önceki duraktayım
Birazdan son durağa geçeceğim
Sen bekle anneciğim...
Ben birazdan son durağa geçeceğim!