Son durak Şiiri - Ruh Hastası Bülent Ceylan

Kaybolmuşlugun son duragıdır gökyüzü
Bakar bakar sayarsın yıldızları dün saydıgından eksik olan varmı diye
Her yıldızda bir mektup vardır sevgiliye
Her yıldızda sevgiliye yazılmış bir şiir vardır
Her yıldızda sevgiliye özlem hasret vardır

Ama içlerinde sadece sana parlayan bir yıldız vardır
O seni anlatır bir tek o içindeki yangını anlar

Bir karıncayı bile incitemem asla diyenler
Yokluklarıyla neşter vuruyor sag yanıma
Ağlasam geçecekti belki içimdeki acılar
Susmayı ercih ettim susarak zehiri içime akıttım hep

Keşke hiç olmasaydım bunca acı çektiren sevdaların içinde
Bu yüzden keşkeleri hiç sevemedim
Yanılgılarımı yüzüme vuruyorlar fırsat buldukça hep keşkelerim çünkü
Doğru bildiğim gibi yaşadım hep
Yanıldım defalarca her yanılgıda ölmek istedim
Nedense ölmedim ölemedim onuda beceremedim işte

Özlemek özlemek yaşarken kıymetini bilmedigin zamana benzer
Yaşadıgında umursamaz son nefesinde pişman olur keşke dersin
Kıymetini bilmedigin zamanın insandan aldığı intikamıdır belkide kimbilir

Yalnızlık ise çok tehlikelidir bir süre sonra bağımlılık yapar
Çünkü insan yalnız kalıp o huzuru yaşayınca
Üstüne birde ömrün sonuna kadar sevdigi hayal ettigi biriye yalnızlıgı paylaşıyorsa
Bir daha yeryüzündeki yaratıklarla uğraşmak istemiyor
İnsan sevdigine bir kere geç kaldıgında
Ve bir daha hiç kimseye erkenden gitmek için acele etmiyor

Yaralar derin olunca içindeki o yarayla yaşıyorsun ama anlatamıyorsun çektiğin acıyı
Anlaşılmayı bile beklemiyorsun hiç kimseden
Herşeyi zamana bıraktım artık
Şöyle dönüp baktımda geride bıraktıklarıma
Nelerin üstünü çizip buruşturup atmışım dedim içimden

Yanılgılarımı koydum masaya
Ortasında ben düşündüm
Gidenlere hiç ah etmedim onlarında korkuları vardı
Giderken bir yığın hayal kırıklığı bıraktılar ah etsem ne olacakki

Şimdi susuyorum sessizlige ve kimsesizlige alıştım çünkü
Ben haksız çıktım seviyor gitmeyecek dedim
Kalbim haklı çıktı sevsede gidecek dedi biliyordu çünkü gidecegini

Sen hiç bir şiir kaç gözyaşı ediyor biliyormusun
Bilemezsin sadece okuyup geçersin

Ya susmak nedir bilirmisin
Susmasına susuyorumda ya içime attıklarım cehennem ateşiyse

Her iki doğruda bir yanlış olduğunu öğrendim kırkından sonra
Sadece senden kaçıp gitmenin bir yolunu bulamadım henüz
Biraz geçmiş biraz gelecek gibiyim artık
Ama sensiz hep yarım kalmış hiç yaşanmamış biriyim

Birçok kez hata yaptım
Defalarca işte o kadın dedim ama yanıldım
Binlerce kez kırıldı kalbim
Bazı zamanlarda aptal olduğumu bile söyledim kendime

Çok zaman geçti çok şey birikti içimde sana söyleyemedigim
Hiç bu kadar emin olmamıştım kendimden
Sana öylesine kırgın öylesine öfkeliyimki
İçinde sen geçen bütün şiirleri bile yırtıp attım

Ah be kadın ne olurdu biraz sevseydin
Sende cesaret yoktu aşık olmaya
Bende ise sana olan bitmeyen sevda
Her aşkın sonunda olduğu gibi benimkide yarım kaldı işte
BÜLENT CEYLAN