Ölmek için doğuyoruz,
Sınav için yaşıyoruz,
Hayatımız yap-boz gibi,
Bir yapıp bir yıkıyoruz.
Hayat-mevt farkı bir nefes,
Beden ruha olmuş kafes,
Çalış, kazan, evlen, eğlen,
Allahtan gayrısı heves.
Kimler geldi, kimler geçti,
Ya nur ya da zulmet saçtı,
Nefsim ‘helmin mezit’ derken,
Can kafesten birden uçtu.
Size bu mektup, yazardan,
Ölümün çoğu nazardan,
İman ile göçemezsek,
Ne kazandık bu pazardan.
Hasan Özçelik
(18.03.2019, Isparta, Hastaneden)
Kayıt Tarihi : 19.3.2019 10:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
15-18 Mart 2019 tarihlerinde ciddi bir rahatsızlık geçirdim. Ölümün ne kadar yakın, iştigal ettiğimiz, üzülüp sevindiğimiz şeylerin çoğunun anlamsız olduğunu hissettim. Bu duygu ve düşüncelerle bu şiir hastanede yazılmıştır. İnsanlara ibret olması için de yayınlanmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!