Son durak Şiiri - İlhan Özdemir

ben senin için bir duraktım
son durak olduğumu zannettim
gitmezsin diye rahattım
ama son durak değilmişim işte
zaten yol bilinmiyorsa
bütün duraklar son durak sanılmaz mı
ve gördük ki her gidişte
var işte eksilen bişeyler
bak ben kendimi iyice bıraktım
kim ne derse der
düşen düşer, giden gider
seven sevdiği gitse bile
sevmeye devam eder
giden de severek gider
kimse bir günde
sevginin bitmesinden
kalbin değişmesinden
fırtınadan depremden
doğal afetlerin cümlesinden

tek kelime bile olsa
sakın ama sakın bahsetmesin
bıktım usta bıktım
yalanlar falan istemiyorum
dürüst bir aşktı hepi topu
onu da yalan etti gitti
ne miyopu ne hipermetropu
kör olduk bildiğin
evet, iki üç fotoğraf yaktım
ama gözümün önünü aydınlatamadım
göremedim ne yöne gitti
görsem arkasından gidemesem de
bağırmaz mıydım
şöyle avazım çıktığı kadar
gitme diye kal diye
yani bağırmasam bile
bakardım ardından
ufukta kaybolana kadar
ama öyle kütük gibi değil
hüzünlü ve duygu dolu
buğulu falan bi bakış atardım
ya da kütük gibi işte
dururdum öylece
yolun tam ortasında ama
hani dönse kabak gibi
net bir şekilde görürdü beni
gerçi yollar kalabalık şu sıra
beni zor görürdü
ben kenardan bakardım
çünkü yolun ortasında dursam
insanların geçişine engel olurum

belki hasta var
belki acele işi olan var
kimsenin günahına girmeyelim
belki de en iyisi
bir bahane bulmak
işim çıktı derdim belki de
çünkü zor bişey
gidenin ardından bakmak
ağlar be insan
duramaz ki o an
yani en azından
ben duramam, dayanamam
hem herkesin ortasında
başımı dik tutamam
görmesin kimse diye
yere bakar kafamı kaldıramam
işim var demeliyim aslında
ama yalan söylememeli insan
ben de bazen yalan söylerim
yani yalan değil de
gerçeği gizlerim
tam olarak öyle de değil
susarım
susarım da çok sürmez ama
dayanamaz konuşurum sonra
yani aslında çok kısa bir süre
nefes alırım
çünkü cümle uzun olabilir
ve yarım kalsın istemem
bir cümle bile olsa
yarım kalan hiçbir şeye

tahammül edemem
oturur ağlarım
neden tamamlanmadı diye
kafaya takarım
ben aslında birçok şeye
bu koca kafamı takarım
içki de içemem
şöyle ağız tadıyla
günah der takarım
sigara yakarım
ölüm der basarım
aşk
aşk olsun derler ya
aşk olsun be
nasıl olursa olsun aşk olsun
gerisi varsın kötü olsun
ama aşk olsun
son durak olayım
trip yapsın
bunalayım
ağzıma etsin
kızayım darılayım
ama son durak olsam
bunu harbiden bilsem
yani emin olsam
kalpten iman etsem
imanlı bir kul olsam
namaz kılsam
oruç tutsam
ne bileyim işte
son durakta inince ne olur

boş bir arsa
ıssız bir alan
park etmiş birkaç otobüs
az insan
ve sessizlik
ama işte yol eğer
ilk defa görülen
yabancı bir yolsa eğer
bütün duraklar son durak sanılmaz mı
ya da bana öyle geliyor
belki de durak falan da yok
aşk olsun be
sen de mi yoksun
aşk olsun
yine kandırdın beni
aşk olsun