Son Durak Şiiri - Nihat İlikcioğlu

Ve geldik işte son durağa.
Ey yolcu!
Hadi in bakalım cemaatlerin omuzlarından.
Ana, baba, kardeş.
Hepsiyle de tek tek helalleş.
Burada zaten tanıdıkların,
Dost, arkadaş, çoluk çocuk, eş.
Bak bu gördüklerin huri.
Şu gördüğün yer cennet bahçesi.
Dur!
Sevinme hemen.
Cennet sanma ki öyle beleş.
Hemen yerleş.
Daha soracağım meleklere.
Cennetlik misin?
Yoksa ateşlerin içine mi atacağım.
Bana da sakın güvenme.
Ben sadece zebaniyim.
Yaptınsa kötülükleri.
Geleceksin benimle.
Yaptınsa iyilikleri.
Gideceksin hurilerle.
Hayır hayır.
Rüşvet veremem.
Yalan da söyleyemem.
İyi birisi diye.
Zaten ben beklemeyi de sevmiyorum.
Siz cehennemlikleri.
Neyse geldin.
Elden gelecek bir şey yok.
Bildiğim.
Ve duyduğum kadarıyla.
Bütün kötülüklerin anası sensin.
Cennet sana ırak.
Bana sitem etmeyi.
Yalvarmayı bırak.
Ölmeden önce düşünecektin.
Hak ettin işte bak.
Şimdi ateşler içinde.
Ebede kadar yan.
Ve de yat.