Son Durak Şiiri - Cahit İpekoğlu

Hiç ummazdım
böylesine düşünmeyi başkasını.
Geceler kara ve uzun
sevgiler neden teleşlı.
Kafam dalgın, yürek ezgin
surat solgun, yine sensiz gidiyorum bu gece...

Zaman hep bizi beklerken
önümüzde bir tren dursada binemezdik.
Yetişmek derdinden eve
nefes, nefese nede çabuk giderdik.
Sorunumuz, hep geç kalmaktı
yakalamak çok zordu, zamanı.
Mutluluğumuz, hep yarım kalır
zaman denilen illet, beklerken ensemizde...

Yetre artık
ne olacak böyle derdim.
Tren dursada hep önümüzde
binipte hiç gidemezdik.
Binip hayata bakmak isterdik
biliyorduk'ki hayat, bizim yüreğimizde...

Şimdi düşünüyorumda
hayat biz değil benmişim.
Ohayatı sen yakalayamamışın
hayat sen değil, benmişim...

Senin için
sonu görülmeyen bir yol imiş.
Hayat benim elim
hayatı ben kılan, inan benmişim.
Hayat ve ben, aşk yolunda
son durakta, inmek isteyen, bir ermişim...

Bak yine bir tren durdu
saati ayarladım sevdiğim.
Aşk beni çağırıyor, sen anmlamassın
hadi in, son durakdasın artık....