Son Durak Şiiri - Muzaffer Yıldırım

Titreyen baş üstünde
Ağarınca saçlar
Ak düşen ilk telde
İhtiyarlık başlar

Gelip bu durakta durursun
Gidemez yorulursun
Artık ne ileri ne geri
Ayak başın neferi
Daha taşımaz seni

Düşünürsün kara kara
Ölüm var peşi sıra
Eh zamandır bu
Hatır bilmez
Gönül bilmez
Aldığını geri vermez

Ah bu ihtiyarlık
Bu ihtiyarlık
Allahın günü helallaşmak
Ölüme iyice yaklaşmak

Son günün son gecesi
Çöken alacakaranlıkta
Ömrün bittiği
Bu son durakta
Minareden okunur es' selâ
İşte o zaman kopar
Asıl vâ-veylâ

Muzaffer Yıldırım