Yalınkat hüznüme granit mermer,
Bakışlar damlar da, kederim büyür.
Ceylanlar vurulur kanlanır her yer,
Çakallar dolaşır ormanlarda hür.
Feryat feryat şu an yankılanmakta,
Çıldıran ruhumda depreşen sırlar.
Titreyen gözlerim kan bulanmakta,
Al oldu ovalar, vadiler, kırlar.
Dökerek ürkekçe sevdalarımı,
Fildişi kulemden kızgın çöllere,
Bir gizli el bağlar rüyalarımı.
Düşer güller bir bir sönük küllere…
Yağmurlar ardından gelen sonbahar,
Kalbime saplarken yivli mızrağı;
Her doğan günüme bir acı saplar,
Bilemem bu yolun ne son durağı?
14 Ocak 2001
Tokat
Kayıt Tarihi : 23.8.2009 11:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Öztürk 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/23/son-durak-125.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!