Son Durak Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Âdemle havvadan gelir kan bağımız
Ayrı bedenlerde yaşayan bir canız
Değer mi kısa ömürde gönül yıkmaya
Kolların sarmayı öğrensin sevgi sunmaya

Kapat gözünü hatalara; görme, bilme
Kalbinden yol ver af dilemeyi bilene
Kin nefret bitirir teğet geçer hayatını,
Yüreğin affı öğrensin barışla yaşamaya

Bir selamdır gönüllere taht kurar
Bir gülüştür kalpten kalbe yol yapar
Samimi duygulardır cana can katar
Küçülmeyi öğrensin ruhun büyük olmaya

Hor görme kimseyi o da Allah kuludur
Yazgısı kötüyse bu onun suçu mudur?
Kıymet vermek en asil duygudur
Baş eğmeyi öğrensin gururun saygın olmaya

Sana bir adım gelene asla arkanı dönme
Unutma sevilene gidilir hakir görme
Kara toprağa girince inan herkes birdir
İki metre kefen hepimizin götüreceğidir

Kalbin sevgi nurlarıyla dolsun taşsın
Aklın adaletten yana çağlasın aksın
Merhametin başında taç gibi parlasın
Ömrün son durağına alnının akıyla varasın