Son Durak Şiiri - Mustafa Küçükönder

Sular Kabarıyor bende,
Gökyüzünde bu gece dolunay var,
Nefessiz kurduğum cümleler bile,
Sanki kendi yankılarında solar.

Seni unuttum gibi.......,
Artık Kısa dalgasında radyonun,
Sevdiğin o parçayı aramıyorum,
Cümbüşünden geçtim hayatın,
Sessiz bir köşede oturuyorum,
Geçmişim bilesin tüm asıllardan,
Ben artık suretleri seviyorum.
Kaybetmişim hayalin çiziklerini,
Doğrulardan dışarı çıkamıyorum.
Ne kadar kapatsam da gözlerimi,
Gözlerini duvara çizemiyorum.
An be an çalışıyor,
Zamanın sünger silgisi,
Beynimde ne varsa içiyor bir bir,
Kusuyor sonra en yenisini.

Gariptir..........,
Nefret ederim zannediyordum senden,
Bundan daha bir yıl öncesi,
Gün geçmedi üstünden,
Kısıldı nefretin O hoyrat sesi.
Sen bir zavallısın artık bu köyde,
Hiçbirşeyin ifadesi yani kelimeyle,

Bastığın topraklar sele kapıldı,
Çorak sevgiler vermiştin ya sen,
Şimdi yollarıma halı yayıldı,
Kupa kızıydın ya iskambil falında,
Başroller artık başkasının harcı.
Kışın kardelendin sen, baharda gonca,
Artık ufukta gözüken ey küçük nokta,
Sen beni unutmadın belki ama,
Geçmişimi indirdim ben dün son durakta.
03.06.03-İstanbul