Her şey bir oyundu... Biz iki kişiydik.. İkimizde ayrı ayrı oynuyorduk bu hayatı... Ben yılları hızlandırma derdinde... Sen kendi derdinde...
.......
Bir bir döktü yapraklarını sevdam.. Ve tek celsede bitti bütün bir ömrü kaplayan hayaller... Şimdi son sayfasını kapatıyorum umutlarımın..Hangisi daha acı bilmiyorum.. Kalbimi sıkıştıran isminle boğuluyor nefesim...Sen bakamadan senin kanlarını akıtıyor gözlerim.. Meğer acını taşıyamıycak kadar yüklüymüş yüreğim.. Biliyorum bitti... Ve ben resmini bile bitiremeden kırdın kalemimi.. Oysa daha yüreğini çizememiştim... Ve bakışlarını kondurmamıştım gözlerine..şimdi Kokunu sindirdim içime.. Son gülümsemem sende... Son içtenliğim.. Son hayalim ellerinde... Artık çıkıyorum aşkın bütün takvimlerinden.. Bu sefer geçmeyecek biliyorum.. Düşüncelerimi bile acıtırken bu sensizlik bu kez yenildiğimi görüyorum... Bütün kapılarını çarptım şimdi dünyanın sadece seni biriktiriyorum kalbimde.. Eşiğine geldim yüreğinin... Merak etme dönüyorum.. Bütün adımlarım kanlı... Sorma...Daha ne kadar ağlayacağım bilmiyorum... Hani hep derdim ya korkmuyorum acı çekmekten diye.. Korkuyorum... Hemde çok korkuyorum...Biliyorum bu sefer gerçekten bitti... Şimdi kaybolup ankaranın bütün sokaklarında yok olmaya doğru yola çıkıyorum.. Son duamda sana mutluluğu bırakıyorum... Ve bütün renkleri... Son bir fırça darbesiyle karalara boyuyorum yüzümü...
Biteceğim kadar bittim!
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
