Son duam. Şiiri - Aynur Durmuş

Yine seni düşünüyorum...
Çocukluğumdu sana gelişim ey yar !
Çaresiz kaçışlarımın çaresizliğiydin sen ,
Yanlış kişiydin.. Yalan, dolan, hayal kırıklığım,
Saçımdan bir yudum elini esirgedin .
Salıncakta sallamadın diye küsmüşüm sana..
Ellerini tutup koşacaktik ya kırlarda seninle,
yorgun bitap düşen gözlerimden öpecektin?
Dizine yatacaktım hani ? papatyalar dan taç yapacaktın? hayalmiydin sen ey yar!
Hiç sevmedin beni daha yeni anladım bunu..
Eskiler geç olsun güç olmasın derlerdi ya..
Artık çok geç ..artık çok geç oldu.
Çocuk sevilmez mi ey yar !
Sevilmeyecek neyim vardı ?
Bilsen bu can ne çok ağrıdı. yandı söndü .
Çok sevdim seni bunu Anlasaydın utanırdın, taş kalplinin birisin sen.
En Korkulu rüyam oldun ,hasretsin, gurbetsin ,ölümsün sen ey yar !
Şimdi sorsan kendini bana ,
Ana caddeme kocaman heykelini yaptın.
Artık gelen geçen hep sen ey yar !
Koca bir taş yığını.
Sana bu son duam sende sev ama sevilme.
Sana bu son duam sende hep bekle o pencerede.

Aynur Durmuş