Son doğuş... (saflığın ölümü)

Ve son kez dokundu gözleri gözlerime
son kez dedim içimden, verdiğim bu nefes
artık bitmişti.
duygularımın telafuzu son saniyerele sığamazdı
ve; beklemeye başladık.
düşündük geçen zamanı,
sınavlar, eğlenceler, dayaklar ve gözyaşları
hepsi bitecekti.
hepsi saçmaydı,
herşey saçmaydı şu yeryüzünde
özgür olmalıydım
boyun eğmemeliydim hiçbirşeye ve hiçbir kimseye
bu denli saflık aptallıktı.
işte dedim, ipin ucu kopuyor
artık gidiyorum yeniden doğuşa
ve o çığlık...

beni doğuruyor.
biliyorum ki ben artık o ben değilim ellerim
benimde ellerim kanlı
gözlerim, benim de gözlerim canlı
özgürüm, hürüm
ne laflar, ne insanlar, ne de başka birşey beni ilgilendirmiyor
artık ruhumu kırbaçlıyorum
artık sınır tanımıyorum
bende artık sizler gibi yaşıyorum.

sizden bir ben doğdu kucaklayın....

28.08.1996