Gün saçlarının uçlarından dökülüyor yine toprağa ant içmiş ıhlamur ağaçlarına,
İlkbahar senin hatrına geliyor onca buruk güzün ardından,
Yaşama dair ne varsa inanası geliyor mavi küreye hapis zavallının,
Mutlak sonun ölüm olacağını bile bile kabulleniyor insan gözlerindeki ölümsüz parıltıyı,
Belki de senin hatrına varoldu bu sonsuz devran.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta