Son Dilek Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Benim, kulaklarındaki çınlama,
Benim, hançerendeki hıçkırık,
Güzel gözlerini bürüyen sis,
Yanaklarına süzülen yaşlar benim.
Benim, açık pencerendeki tülleri şişiren rüzgar,
Seni hüzünlere salan sonbahar,
Lapa lapa karlar çam dallarında,
Benim, bıraktığın izler karlarda,
Yanından ayrılmıyorum ki; başkasıdır diyesin,
Düşün ki;
Bilesin.

Bir sana tutulmuşum senler içinde,
Canım candır ki veriyor canlar içinde,
Elişiden bir pervane gibiyim rüzgar altında,
Ne vakarım kalmış,
Ne de kararım.
Ellerim demir zincirlere perçinlenmiş
Ve paslı güllelere
Ayaklarım.

Biliyor musun sevdanın sevenlere neler yaptığını,
Ayrılığın insanı nerelere fırlattığını?
Düşün ki; miller çekmişler gözlerime
Ayak basılmamış zindanlar içinde,
Tutup çarmıhlara germişler bedenimi,
Son dileğim olarak kendilerinden isteyeceğimi
Bilememişler,
Seni.

(TANRI ÖNCE BENİ YARATTI isimli Serbest Şiirler 'inden > 95-96/100)