Son Dilek Şiiri - Eren İtah

öldüğüm gün özgürleştiğim gündür.
ruhum çıkar şu zorla hapsolduğum bedenden
güldüğünü göremeden gün geçiren gözlerden
sevgine sahip olamayan şu kalpten
ellerine hasret kalmış ellerden
dudağının yumuşaklığını hissetmemiş yanaklardan
hiç sesinle uyanmamış kulaklardan
içinde isminin yazdığı o yüzüğü takmamış parmaklardan
yolunda yorulmamış ayaklardan
ellerinin gezmediği dağınık saçlardan
kokunu duymamış burundan
ince belini kavramayan kollardan
bir ömür seninle geçmemiş şu bedenden kaçar ruhum.
ya seni unutacağı en uzak noktalara
belki bir sahil meyhanesine
ya da seni gördüğü ilk ana gider ruhum.
fakat bilir gitse de unutamayacağını
o sokak arasında arkadaşça olan,
ilk öpücüğün dudak kavuran sıcaklığını.

özgürleştiğim dediğime bakma sakın
sensiz olduğum özgürlüğe lanet olsun
sana sinirlendiğim ânlara takılma sakın
kalbini kıran kişiliğime lanet olsun
seni düşünmediğimi sanma sakın
şu kadarcık kötülük istediysem hakkında
aldığım her nefese lanetler olsun
eğer affedilmek için çabalamadıysam
lanetlerin en kötüsü benim olsun
yaptıklarımdan dolayı üzülmediysem
tüm üzüntüler benim olsun
son bir dileğim var,
mutluluk her daim senin olsun
varsa biraz sevgin o da benim olsun.