Son Dilek Şiiri - Fatih Necdet Kasapoğlu

Ne dilersen dile dedim
Özür dilerim dedi
Saçmaladığım bir akşamdı
Gittim bende
Ayaklarım yolu bilmez
Yol beni bilmez
Yakınlarda bir çıkış yok
Anlatılacak bir hikaye daha
Bir rakı masasında
Ramak kala ağlamaya
Bulanıklaşır renkler
Korkular patlamakta
Böyle bir şey miydi ayrılık
Koyu gri bir tekillik
Hem nesnel hem öznel
Hatırladığımdan zor
Bir başlangıç, ödemek için
Mutluluğun kefaretini
Bu kadar mutluydum?
Mutluydum demek ki
Daha da çoğaldı şimdi
Tahminimce...
Bir ömürden uzun sürecek
Gönül...
Yeter! Bu son olsun diyecek
Var mı beni dinleyecek?

Zamandır hüznü aldatan
Hüzündür anıları dolduran
Anıdır özlemi başlatan
Özlemdir ruhu dağlayan
Ve en son ağlayan
Ben..
Hep ben...