Son Dilek Şiiri - Şener Kördal

Uçsuz bucaksız yollarda yürüdüm
Hayaller kurdum
Yağmura aldırmadım bile
Romantizm kokuyordu hava
Taneleri tenimde hissedince bir durağa sığındım
Yalnızdım üşüyordum kimseye sarılamıyordum
İşte o an burnumda tüttü ana kucağı
Ağladım
Kimseler görmedi
Yolcular gelip geçti yanımdan
Ne bir selam ne merhaba
Sonra saatler geçti
Korkularımı sakladığım karanlık sardı beni
Etraf sessizleşir
Rüzgâr bir melodi oluşturur kulağımda
Bütün mutluluklarımı dağıttığım yolculuğumda
Son durağındayımdır
Elimde biraz sevgi kırıntısı
Birazda anılar kalır
Onlarla ruhumu doyururum
Işığı bir daha görmek istemem
O gece artık son karanlığım olsun isterim
Azrail’e bir çağrı atar
Kıvrılıp bir köşeye
Gözlerimi kaparım
Bu son dileğimdir
Öylece beklerim
Gün başlar
Bir araç seni uyandırır beni
Anlarım
Ölüm bile fazladır bana