Artık bu sınıf dikiş tutmaz
Çocuklarım sürgitlere
Tahtası yüzüme ağlar
Tebeşiri elimi tutar
Dolu dolu otuz yılı
Yüklendim sırtıma diri diri
Ederi bin beş yüz kilogram
Ezildim altında o yükün
Ama incinmedim hiç
Zor olandır anaçtan
Yavrusunu ayırmak biliyorum
Hıçkırığını tebeşir akında
Nasıl unuturum nasıl karanfil
Kokan sizleri
Aya kadar büyümenizi beklerken
Damarımda kan demledim
Gözyaşlarınız yakmasın
Gül narası gamzenizi diye
Alnınızda nöbet tuttum beş vakit
Okşadığımda saçınızın kakülünü
Yüreğime ektim bakışınızın hüznünü
Unutmak mümkün mü saf gönlü olanı
Açıyorum kollarımı işte o temiz kalbinizde
Bana da bana da yer ver
Ardıma bakamdan başım dik anlım açık
Onurlu kavgalardan geldim bu güne
Beş yılda büyüttüğüm barış gülleri
Gidiyorum anlımda bin çelenkle
Mavi uçurtmalar bekler sizi gönderde
15.06.2007
Kayıt Tarihi : 19.6.2007 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!