Son Ders Şiiri - Mahmut Nazik

SON DERS

İnsan olmak oğul önce sevmektir
Hani hesapsız kitapsız vermektir
Sabırla sebatla hakka ermektir
Cehaleti husumeti unutma

Hakka hizmet deyip çıkmışsan yola
Halkının önünde dönmeli kula
Bilgiye emeğe olup da köle
Adaleti basireti unutma

Şurdaki virane Karun’un kibri
Şurdaki harabe zalimin cebri
Şu taşlar da kimbilir kimin kabri
Kibirdeki dalâleti unutma

Şu ziyaret var ya bir ömrün sabrı
Elinde taşımış ateşi narı
Bu güne yadigar fikri vakarı
Sabır sebat riyazeti unutma

Yobazlıkla olmaz Tanrı’ya niyaz
Gönül kapısını açmayan yobaz
Kimi kurtarmış ki haç oruç namaz
Kul hakkını adaleti unutma

Bu topraklar düşün kimden yadigâr
Namerde düşmandır dostlarına yar
Hainlerin ne tozu ne izi var
Hanı harabe ibreti unutma

Bir millet ki zaman akar önünde
Diz çökmemiş en umarsız gününde
Kimi varki destan yazmış dününde
Onca gaziyi şehiti unutma

Hükümet şudur ki umudu halkın
Çarkın makinisti emiri hakkın
Zalime uzak dur mazluma yakın
Yoksula yetime himmeti unutma

Bilirim her anın stres ve kaygı
Önüne gelende ne sevgi ne saygı
Ne kanun ne nizam ne töre, yargı
Öfkedeki melâneti unutma

Bilesin ki derya dolsa derdinle
Tahammülü bir silâh et bilginle
Derviş olup diren evlât, sevginle
Sabırdaki selâmeti unutma

Girme arasına cananla canın
Ne haysiyetin ne şahsiyet ne şanın
Hanı harab olur kervanın hanın
Dostlarına sadakati unutma

Kimi var ki her bir tavrı küfürdür
Kimi var ki özü sözü zehirdir
Âdemoğlu bir bulanık nehirdir
Yürekteki marifeti unutma

İnsan dediğin hiç gitmez bir ayar
Bil ki her sonucun bir sebebi var
Olgunluğun bilgin her cehle duvar
Bilimdeki kerameti unutma

Yurdunun kızını bacın bilesin
Halkın acısını acın bilesin
Bir hayır duayı tacın bilesin
Zor zamanda metaneti unutma

Afyondan da beter riya illeti
Yüz karası rüşvetçinin serveti
Yoldan çıkan yozlaştırır milleti
O karanlık zihniyeti unutma

Millet devlet halkın önünde eğil
Hak deyince akan sular durur bil
Sakın olma kardeş katili kabil
Sevgideki asaleti unutma

Ne insana cefa eyle ne cevret
Her illette bir ders vardır bir ibret
Onurun şerefin en büyük servet
Öz saygını haysiyeti unutma

İnsanı anarken sanki habip ol
Haklarını gözet derde tabip ol
Yunus gibi sen sevgiye talip ol
Sabret oğul cehaleti unutma

Şefkat sende cebir sende öç sen de
Can almak kolaydır oğul güç sende
Şöhretten unvandan geç sen de
Yaşamdaki ulviyeti unutma

Hak dediğin bıçak sırtı çizgidir
Bir yanı kan öbür yanı sevgidir
İnsan hakkı lütuf değil vergidir
Haklıysan da merhameti unutma

Sultan Süleyman’ı düşün engin ol
Nefretinde yoksul aşkta zenngin ol
Fırtınada dağlar gibi dingin ol
Nefistir bu metaneti unutma

Ölüm kalım ise seçimin eğer
Can ayakta gerek gayrısı meğer
Bir yudum sevgi nelere değer
Can dediğin emaneti unutma

Sabiye sübyana eyle merhamet
Haydutlara bol dünyayı haram et
Sevgin saygın yoksa sonun sefalet
Nefretteki sefaleti unutma

Devlet demek şiddet değil şer değil
Devlet demek hiddet değil hor değil
Çözüm oğul kudret değil zor değil
Şefkatteki zarafeti unutma

Ne varsıla bükül ne güce eğil
Nefsine eğilmek yiğitlik değil
Zalimin yoluna dağ gibi dikil
Hak yolunda şahadeti unutma

Her gün sorarım ben aha şurama
Vicdanından başka ölçü arama
Sayılı gün tez geçer derler ama
Mertlikteki azameti unutma

Yoksula alıç gibi dökülesin
Bilgeye başak gibi bükülesin
Zalime kılıç gibi çekilesin
Yüreğindeki zümrütü unutma

Garezi gıybeti yük etme cana
Sen taşa vurursun taş ise sana
Öfkeyle bakana neylesin ayna
Bir tebessümdeki kudreti unutma

Kör aşık ol sevdiğini ararken
Tek olasın hallerini sorarken
Sarmaşık ol bellerini sararken
Hasret aşkın kefareti unutma

Şu ağaçtan ibet al hele bak da
Nice balta izi vardır yanakta
Ama dimdik ölür gider ayakta
Son nefeste haysiyeti unutma

Nefsine yenilmiş ne mertler gördüm
Rüşvetle it olmuş ne kurtlar gördüm
Yolsuzlukla yıkılmış yurtlar gördüm
Can dediğin emaneti unutma

Mahmut NAZİK 12 09 2012 MERSİN