Son deprem Şiiri - Ömer Korkmaz 3

Son Deprem
Malatya Maraş'tan farkım yok şimdi,
Sen de yıkıp gittin, "ömrüm" dediğim.
Adını son deprem koydum, iyi mi?
Sende yıkıp gittin, "ömrüm" dediğim.

Ölüm ne ki, yaptığının yanında,
Yıkımlar çok büyük, kalan canımda.
Dikenli tel dolaşıyor kanımda,
Sen de yıkıp gittin, "ömrüm" dediğim.

Adın ‘Son deprem’ al işte duydun,
Dünya yalan diye sen mecbur muydun?
E aşığım, seviyorum diyordun,
Sen de yıkıp gittin, "ömrüm" dediğim.

Elimdeki kaleme güçüm yetmiyor,
Yalancı yazmaya elim gitmiyor,
Ömür bitti gitti, sevdan bitmiyor,
Sen de yıkıp gittin, ömrüm dediğim.

Ölsem bile artık, bakmam geriye,
Geçmişe bir paket yalan hediye,
Yıkmadım köprümü geçesin diye.
Sen de yıkıp gittin, "ömrüm" dediğim.

Hayat bu, köpruyu gecene kadar
Dogru bir , yalanci bin defa yanar,
Köprü yıkılmıstır anlayan anlar,
Sende yıkıp gittin, "ömrüm" dediğim.

Yaptığınla zehir ettin dünleri,
Anladın mı kınadığın elleri.
Tek yalanla yere serdin Ömer’i
Sen de yıkıp gittin, "ömrüm" dediğim.