Sensizlik öyle sarstı ki
7.9’luk deprem yaşattı
Yıkıldı hayallerim
Enkazda kaldı yüreğim
Acil bir uyarı var sevdiğim
Yetiş imdadıma
Tükeniyor umutlarım
Her geçen gün
Biraz daha acıyor canım
Yetiş bana yaşam kaynağım
Beton yığınlarında
Demir kolonlarında
Tutuklu düşlerim
Biraz kımıldadıkça
Şiddetlenir çektiklerim
Şiddetlenir acım
Yetiş imdadıma
Sana muhtacım
Sana öyle ihtiyacım var ki
Ama yoksun
Toz da toprakta
Yazılı ismin
Arıyorum seni
Yarim nerdesin
Kaldırım şu beton yığınları
Yaşadığım son depremsin
Kayıt Tarihi : 20.6.2014 16:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyit Altun](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/20/son-deprem-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!