Son Demlerim Şiiri - Ayşe Gönül

Üstüme bakıp hor görme meyhaneci...
Yırtık pırtık kıyafetlerim acılarımın,
Saç sakalım perişanlığımın eseri.
Al beni de içeri.
Bu gece de dertlerimi
Kaldırayım bir köşeye, uzaklaşayım.
Donat meyhaneci masamı,
Kadehimde hüzün olmasın.
İçtikçe şenlensin ruhum.
Söylemeyeyim dertli şarkıları,
Akmasın yaşlarım her kadehimde,
Doldurmasın acılarım bardağımı.
Yudum yudum neşe içerken,
Bir kaç saatte olsa hayat gülsün bana.
Hor görmesin sevgimi,sevgimin büyüklüğünü
Yüzüme çarpmasın paçavra gibi...

Bak hüzün doldu yine yüreğime.....
Bitmeyen gözyaşlarım pınarlarımı doldururken,
Acım yine kabüsüm oldu.

Geç karşıma meyhaneci,
Görmesinler ağladığımı.
Şöyle iki kelime edeyim,
Açayım içimin yarasını.

Bilir misin meyhaneci?
Yıllar önce herkesin önünü iliklediği
Ama bir kişiye önümü iliklediğim biriyken.
Coştukça coştu kalbim insafsızca.
Yok meyhaneci yok...
İnsafsız dememeliyim...
Benim yaram dı acılarımın insafsızı.
Kanadı her bir karesinde.

Serdim önüne her şeyimi,
Verdim dünyalara yeter sevgimi,
Tek bir hayat vardı sadece onla
Dünyada sadece tek isin gibi,
Öldüm her gün adını andıkça...

Bir bedendik meyhaneci
Aynı dili konuşan,aynı gözle bakan.....
Ölürdük birbirimizi seyrederken
Kıskanırdı cümle alem
Yaşanmamıştır derdik böyle sevda
Ölüme bile imzayı beraber atmışken
Kalbimi,benliğimi alıp,kanayan yara bırakarak
Hiç dönmemek üzere
Gitti be meyhaneci.......

Ne yaptıysam beceremedim yanına gitmeyi
Ahhh.....meyhaneci ahh......
Ben bu muydum diye sorgularım kendimi
Cevabını kendim veririm yine
Bana çok bile yaşayan ruhsuz bedenim

Tazele meyhaneci kadehimi
Belki son bardağım....
Belki son içişim olur.....
Şurada yığılıp kalırsam,
Acıma meyhaneci,acıma bana...
Sevdiğim bekler, anlattım sana.....

Ayşe Gönül
17.01.2014 20:11