Son Demler Gibi Şiiri - Abdulkadir Aktaş

Son demler sanki…
Geceler yutuyor beni usul usul
İçim, küle dönmüş bir şehir gibi
Her sokakta bir çığlık, her sessizlikte bir suç

Göğsüm daralıyor
Sanki biri içimde yumruk atıyor
Ne adı var bu sancının, ne de tarifi
Yalnızca içimde susan bir feryat var, sesi yırtık, yaralı

Bir cümle arıyorum
İçimdeki yangını anlatacak kadar doğru
Ama her harf eksik
Her kelime korkak

Ve ben
Ben susmanın dilini öğrenmiş bir yarayım artık
Bir yanım gitmek istiyor
Bir yanım kalıp her şeyi yakmak
Aynaya bakınca tanıyamadığım o gözler
İşte onlar anlatıyor ne haldeyim
Ben değilim artık

Ve bir nefes
Almaya çalıştıkça daha çok batıyor içime
Meğer içimdeki yangın değilmiş beni yakan
Sönmesini beklediğim benmişim