Son Deminde Vasiyet Şiiri - Serhat Şahin

cümlelerimi bileklerime doladım az önce

belki çıkmam sabaha;

bilesin

kırmızıya boyanıyorken

bakir bedenim,

aşkının büyüsüne takıldı düşlerim

ki sen yutkunamadığım en büyük lokma

anamın elinden bir kaşık mama misali

boğazıma dolandı suskun sensizliğim,

ah yar!

gök - yüzünde bir fluluk

mehtabı görüyorum...yakamozu...

yavaş yavaş

çekiyor hüzün perdelerini, gözlerimin penceresi,

/ dokuz..sekiz...yedi...
/ altı...
/ beş...

ne olur izin ver de sende öleyim,

gamzende..
derinliklerinde...
kaybolarak

şerefine içeyim son kez hasretini...

dünyanın en güzel yerinde

varlığınla ört beni!

sonsuz uykulara dalayım,

/ dört...üç...

/ iki...

/bir.....

bak!

gülüşüne de yuva yapmış hüzün kovan kuşları

bana da bi yer aç olur mu?

hani sen gülünce yanağında belirlenen derinlikler var ya

işte tam oracıkta öleyim!

aldığın nefes sürece...

müebbet kalarak...

.......hadi izin ver sıfıra karşı hükmüm çıkmadan....

Ağustos

yirmi7

ikibin9