Son Dem Şiiri - Ali Urgan

Varsın kimseler seni bir an bile anmasın,
Ayrılık ateşinde sarsın ruhunu mâtem.
Ne bir bülbül ne serçe vuslatına konmasın,
Sevdaya gem vurdular, eyvâh! Artık bu son dem.

Gaipten ümmi bilge rüyana olsa peyda,
Ruhunu mesken tutan saçların örgüsünde.
Gözlerinin düşünde hasrete salsa sevda,
Seni anar her gece bir gurbet türküsünde.

İpince bir cizgide milyon kere endişe,
Yaşamak, aşktan uzak; kader bir oyun bozan.
Ruhlara sükut olan mahsun gözlerin neşe...
Elbet böyle diledi kaderimizi yazan.

Sağlık, yüce Mevla'dan insana bir hediye,
Gençlikte deli rüzgar, seller gibi çağlarsın.
İçin için yanarsın kaybettiğin maziye,
Gün olurda geçmişe çocuk gibi ağlarsın.