Seni unutmanın son dem'lerini yaşıyorum artık,
Umuruma bile uğramıyorsun.
Ama Yine de yazmaktan geri kalamadım.
Maksat adet yerini bulsun...!
Duygularıma işlemiyor Yokluğun,
Özlemiyorum mesela,
İçimden gelmiyorsun..
Kafiyesiz şiir gibisin,
Hiç bir kalem, kağıda yakışmıyorsun..!
İlham olup satırlara yazılmıyorsun
Yazacak bi halinde kalmadı bende,
Uykularıma girmiyorsun, rüyalarıma düşmüyorsun.
Ne gözlerini anlatacak kadar hecelerim var,
Ne de yüzünü hatırlayacak hayelerim.
Artık Düşlerime bile yabancı gibi duruyorsun..
Sen benim anlatamamaktan korktuğum en uzun Şiirlerimdin,
Şimdi ise iki satırda son buluyorsun..!
Yarım kalıyorsun...!
Kayıt Tarihi : 24.3.2018 22:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!