Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kır çiçeklerinin masumluğu güzelliklerinden değildir
Tüm saflıkları değerlerini bilmemek...tam on ikiden vuran bir final..emeğinize yüreğinize sağlık...saygılarımla..
İşte bakın.......sizin belliydi zaten adam gibi adam olduğunuz...kendiniz ağzınızla söylemişsiniz...sevmek KARŞILIKSIZ SEVMEK....işte bize düşen bu! Aşkımızın, sözümüzün, özümüzün arkasında durmak. Varsın onlar yollarına bassın gitsin...BİZ KENDİMİZE SAYGIMIZI YİTİRMEYELİM YETER! Ki....gelirlerse zaten burdayız....bıraktıkları gibi en son parmak izi kendilerininki kalan ÜZERİMİZDE!...değilse; CANLAR SAĞ OLSUN ALLAH BÜYÜK! Gün doğmadan neler doğar............sizi yürekten kutluyor ve bana verdiğiniz desten için ayreten teşekkür ediyorum.
ayşen GENCER
İşte bakın.......sizin belliydi zaten adam gibi adam olduğunuz...kendiniz ağzınızla söylemişsiniz...sevmek KARŞILIKSIZ SEVMEK....işte bize düşen bu! Aşkımızın, sözümüzün, özümüzün arkasında durmak. Varsın onlar yollarına bassın gitsin...BİZ KENDİMİZE SAYGIMIZI YİTİRMEYELİM YETER! Ki....gelirlerse zaten burdayız....bıraktıkları gibi en son parmak izi kendilerininki kalan ÜZERİMİZDE!...değilse; CANLAR SAĞ OLSUN ALLAH BÜYÜK! Gün doğmadan neler doğar............sizi yürekten kutluyor ve bana verdiğiniz desten için ayreten teşekkür ediyorum.
ayşen GENCER
İşte bakın.......sizin belliydi zaten adam gibi adam olduğunuz...kendiniz ağzınızla söylemişsiniz...sevmek KARŞILIKSIZ SEVMEK....işte bize düşen bu! Aşkımızın, sözümüzün, özümüzün arkasında durmak. Varsın onlar yollarına bassın gitsin...BİZ KENDİMİZE SAYGIMIZI YİTİRMEYELİM YETER! Ki....gelirlerse zaten burdayız....bıraktıkları gibi en son parmak izi kendilerininki...değilse; CANLAR SAĞ OLSUN ALLAH BÜYÜK! Gün doğmadan neler doğar............sizi yürekten kutluyor ve bana verdiğiniz desten için ayreten teşekkür ediyorum.
ayşen GENCER
Kendine güven en yara almaz bir zırh bence
Bir de karşılıksız sevmek
Bir de merhem olması acılara eylemle düşünce
Bir de tüm hırslarını insanlık adına yenmek
Kutlarım yine güzel bir şiirdi. Beğenerek okudum.
okuduğum şiirleriniz tam puanlıktı ben de öyle yaptım.
Selam saygıyla
Ümran Tokmak
'Kır çiçeklerinin masumluğu güzelliklerinden değildir
Tüm saflıkları değerlerini bilmemek' ilginç bir yaklaşımdı...oturup düşüneceğim bunu...sevgiyle kalın....GM
Kendine güven en yara almaz bir zırh bence
Bir de karşılıksız sevmek
Bir de merhem olması acılara eylemle düşünce
Bir de tüm hırslarını insanlık adına yenmek
Kendine güven çok önemli elbet... Tamamına katılıyorum da yine de sevmek belini büküyor bazen insanın... Hele karşılıksızsa baştan kaybetmişlik yıkıyor herşeyi...
Kır çiçeklerinin masumluğu güzelliklerinden değildir
Tüm saflıkları değerlerini bilmemek
Düşündürücüydü bu bölüm... Etkileyiciydi... Tebrikler... Çok beğendim...
Harika olmuş
Sevgi ve Saygılarımla.
Çok sevdim sayın Akdora...Saygıyla
Hakikatli bir şiir olmuş Üstadım..yüreğinize sağlık.
Keşke gayeye erebilsek...
Saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta