Son Defa Mutlu Öleyim

Yoksun eski satırlarımda olduğun gibi
Yerini dolduramaz lakin o en üstün kelimeler
Ufacık bir umut dahi olsaydın
Yine sana koşardım sebepsiz yere...nedensiz bir şekilde

Eğer unutsaydım seni o an
Yazmazdım bu satırları, yazamazdım o cümleleri
Ki aklımdadır her söylenen söz, her anı
Geçmişim gölgem olmuş benim

Tek yaprak kalsa dahi ağaçta yine seni beklerdim
O son yaprak direnirdi çünkü tüm sonbahara
Kardeşleri birer birer düşerken toprağa, o bakardı sadece
Şimdi o tek yaprak olmuşum..Düşemiyorum anne..düşemiyorum

Gözlerim acılarla dolmuş..
Ne tarafa baksam gölgeler bana seslenmekte
Durup düşünmem lazım..duramıyorum
Zaman İnsafsız bugünlerde..Önümde kayan hayatları seyrediyorum

Bir umut ver şimdi bana..
O karanlık evimin içine ışık dolsun
Tüm Karamsarlıklarım yok olsun
En son ben kalayım orda, bir köşede büzüşmüş ölmek üzereyken..

Tut ellerimi ardından...
Tut ki kalkayım yerimden,Kimse tutmadı ellerimden
Öyle sert düştüm ki uçurumlardan
Çok yaralandım hayat beni dışlarken...

Şimdi muhtacım ilk defa sana
Son nefesim gibi gel artık bana
Gözlerim gülsün bu sonbaharda
Son kez mutlu öleyim...Acılarla öldüğüm yeter artık bana