Umutsuzluk durağında son defa seni bekliyorum.
gelmeyeceğini bile bile belki son umudun bittiği anda
pişman olursun ama biliyorum bir daha gelmeyeceksin.
Umutsuzluk durağında son defa seni bekliyorum
sokak ortasın saçılmış hayallerimi
İnsanlara çiğneterek sana teslim olduğum
ap açık itiraf ediyorum ama biliyorum bir daha gelmeyeceksin.
Umutsuzluk durağında son defa seni bekliyorum..
her geçen gölgede teker teker parçalar kopararak,
rüzgara bırakıyorum çünkü umudun bittiği son duraktasın
ama biliyorum bir daha gelmeyeceksin.
Umutsuzluk durağında son defa seni bekliyorum
kim bilir belkide evlenmişsin belki de sana benzeyen çocuğun olmuş ve
geçmişin mazilerinde sokak duvarlarına yazdığımız
sen ve ben kelimelerinde ki gizemi unutmuş,belkide
çok mutlusun ama biliyorum bir daha gelmeyeceksin.
Umutsuzluk durağında son defa seni bekliyorum
Sokak ortasın saçılmış hayallerimi
İnsanlara çiğneterek sana teslim olduğum
Ap açık itiraf ediyorum ama biliyorum bir daha gelmeyeceksin.
Umutsuzluk durağında son defa seni bekliyorum
Her geçen gölgede teker teker parçalar kopararak,
Rüzgara bırakıyorum çünkü umudun bittiği son duraktasın
ve hayalimin kuruduğu son saniyelerimdeki ölüm teknesindeyim
ama biliyorum bir daha gelmiyeceksin.
Umutsuzluk durağında son defa seni bekliyorum
avcumda topladığım tüm anılarımızı zehir gibi bir defada yudumlayarak
gözlerimde akan sevgi pınarlarını yakıyorum acısınıda yalnız ben yaşıyorum
ne yazsamda söylesemde biliyorum bir daha gelmeyeceksin
Kayıt Tarihi : 1.4.2008 12:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yok
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!