Son Defa Şiiri - Recep Arar

Aralansın kapılar,
Gönül sevdiğini bekliyor.
Sarılsın kollar birbirine,
Gözlerden akan yaşlar,
Kalbe inen Nuru bekliyor.

Düşene vuruluyor.
Uzanacak dal yok.
Eller semaya açılmış,
Boyunlar ise bükük,
Gel, niyazlar Seni bekliyor.

Nedir? Bu çığlıklar,
Bedende mecal kalmamış.
Dil suskun dudaklar titrek,
Beniz ise solgun,
Gel, Bu can Seni bekliyor.

Dalda açan gül kokmuyor artık.
Muhabbet kuşlarıda ötmüyor.
Şevkat, merhamette yok.
Komşusu açken kendisi tok,
Gel, Cihan Seni bekliyor.