Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Temennin çok güzel.o zaman 10 yıda yapılır.
yüreğine sağlık.. güzel bir şiir olmuş
cenk aksal
Sen gönlünü ferah tut kardeşim kaderde varsa elden birşey gelmez ...Hem o mertebeye ulaşmak herkesin harçı değildir...
Düşlerine al beni,
Hayalinle sevişeyim.
Gidiyorum uğurla beni,
Son defe öpüşelim.
....gidişin böylesine can kurban derim ama gidişler vedalar hep geri dönmemek üzere yapılıyor bizim hayatımızda ne kadarda öpse sarılsa sevişse...inanki hepsi zahte bir hediye veda zmaanında anlaşılan sanada benim gibi böyle bir hediye bırakmışlar kardeşim...yüreğine sağlık umaırm ben yanılıyorumdur....
Saygılarımla...
Yüreğien sağlık...
Umarım hayat bir daha böyle sahte hediyeler sunmaz insana....
Bir daha anca rüyalarımda görürüm seni.
İnan hep aklımdasın,seni unutmak mümkünmü ki.
Özleyeceğim seni,anlıyorsun değilmi.
Biliyorsun değilmi,seni nasıl sevdiğimi.
_________yine yüreğindeki hasreti harika dizelerde buluşturmuşsun ahmet !! bizleri terk etselerde rüyalarımızda terk etmiyorlarki bari orda rahat bıraksalar neyse kalemine sağlık güzel şiir okudum sayende...........
Dostum..
Can, hatirliyorumda bana demistin
'bu nasil bir gidiski yazdiriyor böyle mükemmel bir siiri'
Aynisida sana gecerli, üc kere okudum inan:)
Yüregine, o güzel kalbine ve ellerine saglik CAN...
Vedalaşalım ki gözlerim arkada kalmasınlar.
Hakkınıda helal et, gidipde dönmemek var.
Bir mektup yazarsan sevinirim.
Ahh diyorum ne vardı kızlarıda askere alsalar...
Sn Kesici
Hüzün ve bi o kadarda güzel Sevgili Erkin Koray'ın bir şarkısı vardı hatırlayabildiğim kadar
(Kızlarıda Alın Artık Askere) yanlış hatırlıyorsam çok özür diliyorum bir an o eski şarkıyı hatırladım. Sevgiler yüreğinize
sevgili ahmet,şiirinde temayı yakalamak kolay.genç bir dil var,aynı kelimelere sarılmaktan kaçın,ve yürü bak daha güzel olacak.bırak kendini yakalayacaksın içindeki ejderrhayı.sevgilerimle
Vedalaşalım ki gözlerim arkada kalmasınlar.
Hakkınıda helal et, gidipde dönmemek var.
Bir mektup yazarsan sevinirim.
Ahh diyorum ne vardı kızlarıda askere alsalar...
Hüzün vardı dizelerde..
Vedalar hep çok hüzünlüdür.
Tebrikler güzel şiire
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta