Son defa baktım köy yoluna,
Toz kalkıyordu,serin bir rüzgâr.
Bir çocuk geçti elinde mavi top,
Bir kadın,
Su dolduruyordu çeşmeden.
Ben orada kaldım biraz,
Bir taşın üstüne oturdum.
Güneş yüzüme vurdu,
Gözlerim doldu,niye bilmem.
Bir zamanlar o yoldan gelirdin,
Gülümserdin uzaktan.
El sallardın usulca,
Dünyam değişirdi birden.
Şimdi o yol bomboş,
Yalnız kuş sesleri var.
Bir de içimde,
Sönmek bilmeyen bir ağrı.
Son defa dedim kendi kendime,
Bir daha bakmayacağım arkama.
Ama insan,
Nasıl dönmez çocukluğuna?
Erkan İnce
Kayıt Tarihi : 1.11.2025 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!