Son' dan Sonra... Şiiri - İbrahim Eroğlu

Benden sonra demli bir çay yudumladığında,
beni hatırla...

Artık telefonum çalmayacak,
Ayışığı,balkonumda yetim kalacak!
Orda,burda anılmayacağım,
Öldüğümü duymayan dostlarım,
Vefasız diyecekler belki...

Artık mesaj yazma okuyamam!
Sırlarım,aşklarım da benimle gelecek,
Tüm randevularım iptal...

Gözyaşlarımı saklayan yastığım,
Hüzünlerimi paylaşan koltuğum,
Günlüklerim,resimlerim,çatıda çürüyecekler...

Maaş kuyruğu,kartlar,borçlar...
Tüm sorunların canı cehenneme!
Artık kıskanmayacak kimse beni,
Dört mevsimin de anlamı olmayacak!
Ramazan'da akşam üstü ekmek kokusunu,
Bayram sabahlarını özleyeceğim,
Babam geldi diyemeyecek çocuklarım,
Artık harçlık vermeyeceğim kimseye...

Günbatımı bensiz sarılacak denize,
Gündoğumu sessizce kucaklayacak evreni,
Düşlerime tanık geceler susacak!
Kalemim,fincanım,masam en vefalı dostlarımdı,
Onlar sakladı gerçek ben'i,
Onlar yaşattı içimdeki serseriyi.....
en çok dağınık odamı özleyeceğim,
Sesini duyamamak,ulaşılamamak ne zor şey.!

Dördüncü olamayacağım okeye,
Öğrencilerim sabahları günaydınsız kalacak,
Batman'da,Manisa'da,Kütahya'da...
En çok 'öteki ben' üzülecek biliyorum,
Artık Bodrum'a gitmeyeceğim,
Üşüyen yanım,adam yanım,
serseri yanım da ölecek...

Canım oğluma misafir olacaktım New Castle'da,
Minik kızıma gelinlik ne de güzel yakışacak!
Mehmedime damatlık alacaktım oysa,
Yakışıklı oğlumun kep töreni de bensiz olacak...

Artık şarkılara anlamlar yükleyemem,
Mehtap,deniz,şiir,güneş....
Bensiz devam edecek yaşama.
Öyküler anlatamam sana,
Kulaklarına aşkım'ı,bitanem'i fısıldayamam!
Dün, bugün, yarın da ölecek,
Düş yolculukları bitecek!

Çıplak çığlığım üşüyecek,
Gözyaşlarımı saklamayacak otobüs camları,
Öldüren vedalara veda edeceğim,
Seni seviyorum'lar tükenecek benim gibi...
Şiir yazan,tebeşir tutan parmaklarım çürüyecek,
sen bunları okurken...

İbrahim EROĞLU