Hayrettin Taylan - Son Damlan Dökülsün Y ...

Hayrettin Taylan
1968

ŞİİR


23

TAKİPÇİ

'Tutuluşun kandilleri sönerken, uzakların ışığı yakamozlarıma yakalanırken sen yine yoktun.İçimdeki yangının dersine çalıştı özlemin suları,seni söndürdü; ama beni ve senli her şeyimi söndürmedi.
Yakamozların yazamadıklarında gelinmişliğinin dalgaları seni yazdı. Seni ben eden yakamozlar renk veren yedi veren beyazların içsel hıcısı içindeki aydır, sen beni hep içinde saydır.


Bülbüller rüyalarımda susunca, düşüp yollara savurma ayrılık eteklerini. Gül tozlarını serpiştirip yollara işte benim sevdam her adımda, her yolda kokar diye bana aitlerini yakarak özletme beni.
Canhıraş bir şarkı gibi, yalnızlığa melodik tatminler yollama,son gelen iletinden ilintili bir hüzün virüslerini aşk belgelerime buluşturur.Ve artık her anıma,her yazıma,her hissime sen varsın.
Tanrılar divanında ben sana yollanmış, ben sana nakışlanmış, yüreğimin her demi sana hislenmiş, ali anların son şahıyım. Ruhumdaki fırtanalar ermiş bir menkıbenin tufanına estirir.Ben , benden uçtu.Hangi sen, beni kendi inine indirir bilinmez.

Tamamını Oku