Son Damla Şiiri - Arda Keskinkılıç

Öyle bir bahçe düşün ki tasviri akla yatanlardan olmayacak ve
Hindistan hayalleri ile yeni suretlerle süslenen
Ganj nehri boyunca kahvaltında belki bir çay
Belki damlayan birkaç yağmur tanesi olacak.

Kimilerine bardağı taşıran son damla’dır O,
Kimilerinin dudağına düşen ilk yağmur tanesi

Günler vardı seni düşüneli aylar ve yıllar tıpkı
Düşünceler arasında tek olan ve gitgide büyüyen okyanus’a doğru

Kimileri linç eder gökten düşen her bir damla’yı
Kimileri baş tacı görür aynı damla’yı
Sokak köpeğinin ensesindeki ıslaklığın sahibi olsa bile

Bir cadde daha mı kaldı sensizliğinde dünyanın
Belki işte tam o cadde’de
Otobüslerin üzerime sıçrattığı damlalarda bulurum seni
Silmem üstümü
Silemem!
Silerim ellerimi üstüme

Her sabah aynı güneş ama
Her sabah ayrı bir seni bulma çabası doğuruyor içime
Sen güneşin saklandığı hediyesi
Sen gönlü kadehten taşıran son damla

Çocuktum seni her düşündüğümde
Ve sende ıslanmaya umarsız böyle hevesli.