Son Damla Şiiri - İsmail Özabacı

içinde biriken şeyler
dayanılmaz olduğunda
yani o bardağı taşıran
son damla…
demir at sende
denizi olmayan şehrinde
en sığ limana
kim bilir boşalır belki için
gölü olan bir şehirde
gözyaşınla…

bir şeyleri anlatmak istediğinde
susma!
anlat doyasıya içine atma
bağır, çağır oluruna bırakma
bahçede ki çocuk seslerine karışsın
sessiz çığlığın
belki yankılanır o zaman
boş odalarda
hiç bir zaman görmezden gelen
sen olma,
seni görmeye geleni…

hayat üstüne geldiğinde
kendini yorma
yürü sadece biraz parkta
kafanda düşüncelerle
korkma,
korkma yalnızlıktan
onca kalabalıkta…
kaybolur gidersin.

Düştüğünde
O son damla bardağa
Geç kalınmıştır artık
Geçmiş zamanda…
Gelen gelmiş,
Beklemiş,
Gitmiştir oysa…