Son Cümleyiz Şiiri - Haydar Güner

Ağız dolusu küfür yutmuşuz
Söz değil, sükûtla direnmişiz
Çığlıklarımızı yutmuş duvarlar
Ve biz,
Hiçbir mahkemede anlatılamamışız

Ama hâlâ büyüyor bir şey içimizde
Adını unuttuğumuz bir sevinç belki
Ya da bir sabahın gölgesi
Bir çocuk gülüşü düşüyor ranzadan
Bir fotoğraf, bir mendil, bir mektup

Gecelerden utanmayı bırakalı çok oldu
Zaman gibi
İçimize akıyor her şey

Kapılar kapanıyor evet
Ama her kapanan kapıdan
Bir kelime sızıyor dışarı
Ve o kelimelerle kuruyoruz kendimizi yeniden

Ne diken kaldı artık
Ne un
Ne paslı zincir
Ama hâlâ,
Hâlâ biz kalmışız
Ve biz —
Unutulmamış bir sabrın
Son cümlesiyiz