Son Cümlesin Düşün ki Şiiri - Elif Taşdelen

Bir gecenin yorgun tekrarında
öldü, ölecek gibi sallanan
kirli bir o kadar içlenmiş aşklar
aşklar, zamana uzanmış yalnızlık

ne farkederdi söyleseydik
gitmeseydi değişirmiydi senaryolar
aslında bu en depremli kandırmaca
bir tren içindesin düşün ki
yeşiller görüyorsun,
sarmış her yanını sümbül mavileri

dilinde yasaklanmış şarkılar
özgürlük geçiyor tependen
hemde olağan üstü çarpıyor kalbin
değerin anlaşılıyor vazgeçtiğinde
durgun duygular canlanıyor mizacında
olduğu yerde bırakmak
oldukları gibi görüp, gitmek ne ferah

ince düşünmek ne çok zehirli
ne çok ses çoğalır yolculuğunda
söyledik işte son cümlelerimizi
ve bildik, gece en iyi arkadaştı...

-------
Ismarlama şiir yazmak gibi bunları anlatmak
hatıralarımıza gizlenmiş düşman kadar sinsi
birgün, kötülere benzemekten kim kurtaracak bizi...