Son Cümlem Şiiri - Ismail Yıldırım

Sen her satırımın sonundaki soru işareti gibiydin,
Seviyormuydun?
Sevmiyormuydun?
Yanımdamıydın?
Uzaklardamıydın?
Ben bu soruların cevaplarını ararken beynimin içinde,
Sen bedenimi parçaladın her gülüşlerinde.
Sahte sevmeler, sahte sevişmeler...
Eskiyi aratacaksan neden yeni başlangıç yaptırdın?
Geçmişi özleteceksen neden bugün yanımdaydın?
Göz yaşlarım mutluluk getiriyorsa senin dudaklarına,
Ben hep ağlarım, sen bükme öpmeye kıyamadığım dudaklarını.
Gözlerimin baktığı heryerde bir ânı canlandırmaksa niyetin,
Başardın sevgili, uyku girmiyor artık bu bedene...

Mutsuzluğum gözlerimde saklı,
Acılarım kalbimde, çırpınışlarım bedenimde kaldı...
Anılarımızda bende saklı ama hepsi birer yaralı.
Git arkana bakmadan
Bertaraf olan benim hüzüntüleri omzuna alan,
Sen beni benden alan yüreğimi çalan,
Hoşçakal...

Son kez hoşçakal.

Gittiğin yollar aydınlık, uzanan eller sevgiyle dolsun sevgilim...