Son Cümlem Sen Şiiri - Osman Öğütlü

Son Cümlem Sen

Hayat bir kitap gibi açıldı önümde,
Her sayfasında izlerin vardı.
İlk hecede, ilk nefeste,
Bana düşen en güzel cümle sendin.

Ne yazsam sana çıktı,
Ne anlatsam seninle bitti.
Kalemin ucu kırıldığında bile
Kâğıdın ortasında duran tek kelime: Sen.

⸻

Ben sustuğumda bile
Gözlerim fısıldadı adını.
Geceyle konuşurken yıldızlara,
Ayın sönmeyen ışığında gördüm seni.
Yıkıldığım anlarda,
Küllerimden yeniden doğuran
Bir umuttun sen.

⸻

Son cümlem sen,
Çünkü başkasına anlatamadım içimi.
Gülüşünle kurduğum dünyayı
Kimseye devredemedim.
Her sevdayı sana benzettim,
Ama hiçbiri senin yerine geçmedi.

⸻

Bir gün yollar biterse,
Sözler tükenirse,
Benim dudaklarımda kalacak
Son fısıltı yine senin adın olacak.

Ne ayrılık silebildi,
Ne zaman öldürebildi.
Benim için ölümsüzlüğün adı
Yalnızca sendin.

⸻

Son cümlem sen…
Çünkü başlangıcım da sendin.
Her hatıramda sen,
Her hayalimde sen,
Her duamda sen vardın.

Ve bil ki sevgili,
Benim hayat kitabım
Bir gün kapanacaksa eğer,
Son sayfanın en altına
Titreyen ellerimle şunu yazacağım:

“Benim son cümlem hep sen oldun.”

Ozzy07 - Siyah_Kalem