Son Cümle Bir Heceydi

Kavruk ve savruk satırların son hecesiyim
Adını koymaya çalışırken bu yanlızlığın
Sesin Doruklarımda yankılanıyor...
Bir çift göz görüyorum karanlıkta seviniyorum
Bir tebessüm oluyor yüzümde
O tebessümün yerini hüzün alırken
Aynanın buğusunu siliyorum..
Şimdi kahrolurcasına haykırmak istiyorum ama
Sende unuttuğum ümitlerim geliyor aklıma
Vuruyor yüreğimin kıyısına küçük bir dalga
Alıp gidiyor senden kalan ümitleride
Biçare sessiz ve sukünetle çekiliyorum inzivaya
Son yıldızın kayışını izlerken küçük hayatımda
Gelmeni bekliyorum şimdi senden çok uzaklarda...