SON ÇİZGİLER Şiiri - Cağlar Akarsu

Son Çizgiler
...
Uzun saçlarında yıllar saklanmıştı,
Beyaz renklerin gümüş ışıklarında,
Her gece ayrı parlıyordu
Her şey ne kadar çile keş bile olsa,
Hayalerimiz bizimle yaşıyordu,
Biliyorduk ki bir gece rüzgarlar,
Fırtına dönüşecekti, içinde,
Seni ve beni önüne katıp da götürecekti,
Ben köşe de kalmış bir garip yolcu,
Gönlümde hep ekmek istediğim fikirler,
Ahşap bir yalının merdivenleri gibi.,
Kurtlar ne kadar kemirmiş olsa,
Ayaklarımdaki basamaklar gıcırdıyarak,
Tırmanmak, en büyük idealimdi,
Tuttuğum tırabzanlar avuçlarımı yaktı,
Her bir dal parçası sanki kırıldı
Biz hiç yılmadık tırmandık,
..
Tepemizdeki nefeslerin estiğini gördük,
Bağrışmalar anafora dönüştü,
Kurşunlar hedef tahtalarına gelirken,
Ellerimle tutmak için, uzandım,
Ak düşmüş bulutlar salladı üzerimizde,
Uzandık toplamak istedik,
Geceler sanki; bize dost olsun istedik,
Ben ise son basamakta ellerimdeki fırçaları,
Renklerin derin armonisinden seçerek,
Tahta duvarlara son çizgilerimi çektim.
.....
.. Biliyordum.
....
Her çıkılan yolun bir gün biteceğini.
Fırçaları artık bir-bir kırıyorum,
Renklerimi Picasso gibi saçıyorum,
Beni bulsunlar hiç istemiyorum,
Artık tüm tuvaller bana darıldılar,
Görmüyordum, çünkü seni hiç çizmedim,
Gözlerimde kır çiçeklerinin rengi,
Sararmış benzim, rüzgarda savrulan
Zamane şartları içinde bir merdiven,
Çıkmaktan yorulmuş bedenim,
Hiçbir zaman aradığımı bulamıyorum.
...
2003/mart/caglar akarsu