Son Çizgi Şiiri - Hikmet Alkan

Gün çekilmesiyle başlayan rüzgârın,
Sallanıyor çatısı,
Hamaylısı dağılıyor,

Uzaklığın tılsımı bozuluyor,
Ezberliyor yakınlaştıkça okuyacağı duayı,

Kendi sıcaklığında kavrulan güneş,
Bir nefes kadar yakın yalnızlığın,
Açıklıyor sırrını,

Gizleyen göz,
Saklıyor korkuları içinde,
Andırıyor suçlular mahallesini,

Bir yıldızın gölgesinde yalnızlığın,
Kesiliyor göbek bağı,

Alınmaz bir soluğun,
Kalıyorum nefes darlığında,
Son çizgi de kapanıyor gözlerim,