On iki ye beş var
Günlerden cumartesi ay otuz
Son çılmaza girdik
Yaşamla değil ölümle dostuz
Mutsuzluk hedefini vurdu on ikiden
Teğet geçmede yanımızdan mutluluk
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
