Son Çığlık!. Şiiri - Ekrem Çiçek

Son ÇIĞLIK!... (Mazlumun AHI, indirir ŞAHI!

Akrep yuvası beyinler;
Yarasa çığlıkları,
Gecenin kulaklarını deldi
ZİFİRİ KARANLIKTAN,
GÜNEŞ çok HOŞ GELDİ!..

Bir coğrafya, bir vatan, bir yurt;
Fabrika ayarlarına dönüyor
Başa dönüyor, ta başa,
Haksızlığa BAŞ KALDIRAN Asi,
Sen çok yaşa, ÇOK YAŞA!..

Zulme, zalime, zorbaya;
Haksızlığa, adaletsizliğe karşıydı
Biat etmeye karşıydı,
CAN VER, ama ADİL OL diyordu
Kula KUL olmaya karşıydı,
Yetimin, mazlumun, çaresizin yanında,
O bir KURTULUŞ MARŞIYDI!..

ÖTEKİ’nin hiç şansı yoktu;
HAİNDİ karşısında duran,
En büyük, TEK GÜÇ oydu,
Oydu sanki İLAHİ YASA’yı kuran,
Kendini Tanrı yerine koydu!..

İlk ÇIĞLIK dünyaya gelişi;
Kıyametidir SON ÇIĞLIK
FERYADI SON NEFESİDİR,
Hayata SON NOKTA’yı koyan,
Adaletin o SON SESİDİR!..

Kainat-evren sarsıldı;
ŞOKA sokuyordu olup-biten
Kan donduruyordu, KAN,
Vahşi yaratıklar gibiydi,
Düzeni bozmuştu İNSAN!..

Nehirler bir bir kururken;
Denizler kusuyordu
Doğa suratımıza tükürürken,
İnsanın ACIMASIZ ZEHRİ’ni,
Okyanuslar susuyordu!...

Zengin; daha zengin;
Fakir; daha fakir,
Ey UFKU belirsiz ENGİN,
Nasıl temizlenir bu KİR?..

Adalet öksüz, adalet yetim;
Adalet ÇOK MAZLUM
Hıçkıra, hıçkıra AĞLIYOR ADALET,
Körmüsünüz; kanunlar, yasalar?
Nerde-kimde HÜRRİYETE giden BİLET?..

Zamanın sahibi derki;
BİN YILLIK BİR GÜNDE
İnsanlığını KEŞFE ÇIK,
Taşıdığın emanetteki tende!..

SON’lu ve SINIRLI bir AKLIN;
SINIRSIZ ve SONSUZ olanı
Tabiata saldırırsan durmadan,
Kavrayamazsın başına gelecek TALANI!?..

Doğanın zehrini kusması;
İklimin çılgın değişimi,
Susuzluk, kuraklık kapıda,
Çekilir KİTLESEL YOK OLUŞUN pimi!..

Sınırlı irade gücünle;
KAİNATIN SAHİBİ gibisin
Cennete saldırıyorsun durmadan,
Oysa; CEHENNEMİN DİBİSİN!..

MUHTEŞEM varlıksın! Diyor Yaratan;
Her şeyi EMRİNE verdim
KÜÇÜK KAİNAT’sın! SIR’rı ÇÖZ,
Sade bir KUL olmandı derdim!..

Çiçek derki; Tanrının SOLUĞU’dur;
BİR NEFESLİK işin var,
ÇIĞLIK atacaksın CAN verirken,
Ya da; MELEK GİBİ gidişin var!..